大家好,今天小编关注到一个比较有意思的话题,就是关于江苏花艺培训学校的问题,于是小编就整理了2个相关介绍江苏花艺培训学校的解答,让我们一起看看吧。
张耒的词作《风流子》该如何赏析?其中有何典故?
张耒是“苏门四学士”之一,也是性格最接近苏轼的,他的生活经历也和苏轼差不多。十九岁丧父,科举中第后不久,他就被牵扯进北宋党争中,此后的经历就是一贬再贬, 61岁抑郁而终,《风流子》是他的代表作之一,全词如下:
从这首词的意思来看,应该是张耒因为恩师苏轼的缘故,遭遇贬谪离开家乡,与妻子天各一方,触景生情所做的一首写景抒情词。在词中,词人虽然引用了相当多的典故,却没有让人感觉晦涩难懂,难以理解,反而感觉语言浓厚醇美,可见词人在诗词创作上的功底之深厚。下面我们分句欣赏一下:
树叶纷纷飘落到水边亭侧的平地上,一年一度的重阳节近了,秋天捣寒衣的季节也到了。
这一句话中就有三处用典:一是“木叶”,来自屈原笔下的“袅袅兮秋风,洞庭波兮木叶下”,自屈原以后,“木叶”也成为描写秋景兼乡思的妙词。如唐代沈佺期的《独不见》诗中就有“九月寒砧催木叶,十年征戍忆辽阳”的诗句。
二是“亭皋”,来自于司马相如的《上林赋》: “亭皋千里,无不被筑”。王先谦《汉书补注》曰“亭当训平,亭皋千里犹言平皋千里。皋,水边地,故以平言”。所以“亭皋”我们翻译为水边的平地。
第三个是“捣衣”,李白有诗“长安一片月,万户捣衣声”。在唐代,士兵们的衣服是自己家里准备的,***不管。所以到了秋天农闲季节,妇女们就会在家用捣衣棒把衣料捶打柔软,然后做成衣服寄给戍边的亲人。
首句中的“木叶”、“重阳”、“捣衣”都蕴含着思念亲人的意味,词人用在这里,从侧面表达出了对妻子的思念。
无奈心中愁思太多,以至于刚到中年就两鬓生出华发,要是将菊花簪在发间,恐怕菊花也会羞恼。
这一句运用庾信和潘岳的典故:
提起张耒相信大家都不陌生,他字文潜,号柯山,楚州淮阴人,是苏门四学士之一。神宗熙宁六年高中进士,晚居陈州,擅诗文,著有《柯山集》,词作现仅存六首。而《风流子》就是其中之一。
木叶亭皋下,重阳近,又是捣衣秋。奈愁入庾肠,老侵潘鬓,谩簪黄菊,花也应羞。楚天晚,白苹烟尽处,红蓼水边头。芳草有情,夕阳无语,雁横南浦,人倚西楼。
玉容知安否?香笺共锦字,两处悠悠。空恨碧云离合,青鸟沉浮。向风前懊恼,芳心一点,寸眉两叶,禁甚闲愁?情到不堪言处,分付东流。
这首词是写的思乡愁情,其描写中有着大量的景物描写,如白苹、红蓼、芳草、夕阳……算得上是宋词中情景交融的典范了。
开篇即点明了写作的时间是深秋时节,树叶纷纷落下,散落在水边平地上,重阳佳节临近,又是捣衣的时节(古代妇女深秋之时在砧石上捶打衣服,寄给远方的亲人过冬)。作者给我们营造出了一种萧瑟凄凉的气氛,也奠定了全词凄凉的感情基调。
“耐愁入庾肠,老侵潘鬓”,紧接着他不禁感慨自己思乡之情愁入肠中,鬓边已经平添了白发。(这句词化用了庾信和潘岳的典故。庾信是南朝时梁朝的官员,出使西魏被扣留,身在异国,他无时无刻不在想念自己的家乡。后世就常用“庾愁”来代指自己的思乡之情。而潘岳则是西晋时期著名的文学家,也是一个美男子,但他过早衰老,三十二岁就生华发。后人就用“潘鬓”来表示中年鬓发斑白。)作者通过这两个典故既道出了词人的乡愁,又表达了自己已经衰老。一个身心俱衰的游子形象就这样展现在我们面前。
每当重阳节,人们总是将菊花插在头上,而作者却赋予了菊花以人的形象,自己满鬓白发,害怕将菊花插在头上,菊花会感到羞辱。这也更衬托出了他此时的多愁善感之情。
“楚天晚,白苹烟尽处,红蓼水边头”,这三句写的是作者极目远望之景。作者此时身在京城,遥望着南方的故乡,终不可见。他的生活就像那水中的白苹一样,漂浮不定。
芳草含情脉脉,夕阳寂寂无语,大雁横在南浦之上 ,望不到故乡的作者,心中一片怅然,只能倚着西楼,独自惆怅。
作者为何如此思念家乡?那是因为在家乡有他的心上人。
有哪位才人分享一首原创秋天诗?
吟秋是诗人永恒的主题,宋玉的悲秋对后来诗人影响极深,因此吟秋大多是伤秋,另外因秋天士兵要更换寒衣, 因此很多闺怨诗或者边塞诗也多有悲秋之意。例如下面沈佺期的这首
《古意呈补阙乔知之 / 独不见》
作者:沈佺期
卢家***郁金堂,海燕双栖玳瑁梁。九月寒砧催木叶,十年征戍忆辽阳。
白狼河北音书断,丹凤城南秋夜长。谁谓含愁独不见,更教明月照流黄。
也有向上一路,刘禹锡《秋词》
自古逢秋悲寂寥,我言秋日胜春朝。 晴空一鹤排云上,便引诗情到碧霄。
老街的诗词里写秋的也有二三百首了,挑几首没有发过的请朋友们指正。
蝶恋花•秋经湛山寺 @老街味道
锦瑟年华嗟暗度, 才觉春深,不觉秋将暮。 持酒劝云云不住,落叶满园人行处。
旧日亭台曾独步, 一片松涛,绕过池塘去。 礼佛焚香无意绪,药师塔上风铃语。
曲玉管• 霜降日感怀 @老街味道
雁信侵空,霜声扣叶,长波拍岸流连久。 日暖天高云淡,风惹横眸,是清秋。 为酒欹松,因诗栽菊,自然妙格寻难偶。 欲问盟鸥,一片飞羽悠悠,入芳洲。
却怪朱颜,悄然与、流光轻度。 插花笑语相亲,将雏蹴鞠消愁。 恣行游,羡东山踪迹,谢傅归来曾卧。 昔时年少,爱誓中流,爱上层楼。
应朋友几位要求,今天写了一篇《老街诗词闲话44-学格律诗怎么辨认入声字》,现在还在审核中,感兴趣的朋友可以收藏起来,抽空看看。
@老街味道
2018-3-16
这是我去年秋天写的,抛砖引玉,敬请各位大神不吝赐教!
【浣溪沙.花飞花谢 】
一夜秋风一地残,窗花妆面为君颜。 芳消泣问几时怜? 年少不知牵翠袖,花飞花谢落心间。 来春入梦共相眠。
每拈笔题诗,便是想你入了深处。落叶满阶,洒一地寒秋。也会给孤独的人,捎几分心事,莫名其妙,千丝万缕,点点沉重。安然的秋,其实至美。那汪里的潭,林梢的月,离原的草,都蕴了别样的风情,平静又从容。算春常不老、花常在,原只是、人憔悴。突然的仿佛,恋上这秋。
七绝·秋阑不寐
拥衾辗转欲何之,梦近秋床不寐时。
更漏有风竹暗响,宵寒无鸟月巢枝。
催 雪· 梅园秋夜感故人(词)
蛩斗莪蒿,凉滴木叶,晓色天怜似水。恁短浅清瓯,也教人醉。轻使传香暗手,正点点、西风弹金桂。竹间锵响,听聆仿佛,故人归屐。
无理。味相识。纵别来日久,梦中尤记。偶回想、便翻乱纹千迤。自许平生放浪,终不解、愁常因秋起。愁或在、暑尽寒来,又负一年花事。
本人自幼喜读诗书,平日生活有感也喜欢写一两首,遗憾没有深入研究过诗词韵律,只是自娱自乐,今天有幸把拙作分享出来,一来想广交好友,二来也想请大家批评指正。难登庙堂之雅,万望诸君海涵🙏
《初雪》
岁在丁酉冬月,琼英飘洒。有感此情此景念古人许是围炉而坐,或诗两三首,或曲泠泠然,远山近水皆隐没于雪白之中,内心澄澈之至,诗一首,以记之。
室暖炉香煮旧醅
窗帘倏卷雪崔嵬
寒酥未霁花径没(mo)
只待春来作絮飞
《昭君怨·雨》
岁在戊戌暮春,连日阴雨,前夜尤甚。次日晨起,闻莺啼三声,心情尚佳。又见层云不散,忧思不断。衣衫不燥,饮食不饱,久惫尘劳。还好诗书相伴,聊以舒缓。
到此,以上就是小编对于江苏花艺培训学校的问题就介绍到这了,希望介绍关于江苏花艺培训学校的2点解答对大家有用。